Gisterenavond hadden we Elin op bed gelegd. Meestal brabbelt ze nog vrolijk een half uur en dan gaat ze slapen.
Nadat ze 5 minuten op bed lag begon ze te huilen, te huilen! Helemaal in paniek!!!
Ik ging snel naar boven en ze zat in haar bedje. Met haar fopspeen in haar ene handje (anders kun je niet goed huilen, met tut in je mond...) en het andere handje naar me uitgestrekt. Ze keek naar d'r eigen hand en begon nóg harder te huilen.
Ik kijken, wat bleek: IEKS EEN HAAR!!!!!
gekke meid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten